Pudełko z powieścią Tymczasem gdzieś daleko stąd...

D. B. Foryś pokazała się już z kilku stron, potrafi pisać świetne romanse z dreszczykiem w tle i niebezpieczeństwem, które można było poczuć na własnej skórze. Była także fantastyka, cykl przygód Tessy Brown potrafił wykrzesać w czytelniku ogień i także złamać serce, by w końcu dać nadzieję na lepszy czas. Nie czytałam, co prawda wszystkich książek, ale jestem przekonana, ze są warte tego by dać im szanse. D. B. Foryś należy do autorek, które potrafią zaskakiwać, kiedy doszły mnie słuchy, że tworzy nieszablonową fantastykę, wiedziałam, że przeczytam tą książkę, choćby nie wiem, co. Autorka należy do moich ulubionych, więc mam nadzieję, że taka rekomendacja Wam wystarczy. Jeśli macie ochotę na komedię, w której znajdzie się i fantastyka i satyrystyczne momenty to trafiliście na odpowiednią książkę. Po ciężkich tygodniach pracy potrzebowałam oderwania i czegoś pozytywnego, dlatego niewiele się zastanawiając sięgnęłam po powieść „Tymczasem daleko stąd…” do czego Was zachęcam. Główną bohaterką książki „Tymczasem daleko stąd…” jest Fado, to dziewczyna o wielkim marzeniu, chociaż jest bardzo drobna to ma bardzo niewyparzony język. To niezwykle odważna istota, która pragnie być bohaterką, opanowała do perfekcji umiejętność ukrywania własnego lęku. To niesamowita postać, która jest heroiczna, nabuzowana i lubi, kiedy w jej życiu coś się dzieje. Dlatego też wyrusza w podróż po Krainy Pięciu Królestw w nadziei na przygody, nic, więc dziwnego, że tak się też dzieje. Kiedy ktoś czegoś bardzo pragnie, wtedy je odnajduje. Na swojej drodze spotyka Kryszczjana, jest arkadie rem, który wyrusza na poszukiwania zaginionej królewny. Co się z nią stało? Czy Senerity stało się coś złego? To idealna sytuacja, aby wykazać się brawurą i pomóc przystojnemu młodzieńcowi. Czy Kryszczjan jest tym, za kogo się podaje? Czy tak zawiązany sojusz ma szansę na powodzenie? Dodajcie do tego wiedźmy, syreny, piratów i jednorożce, będzie się działo! „Tymczasem daleko stąd…” to wyjątkowa podróż, w którą wkroczyłam bez wahania. D. B. Foryś stworzyła Krainę Pięciu Królestw, gdzie mamy najróżniejsze istoty, które zamieszkują odpowiednie jego części. Taką mieszaninę można sobie wyobrazić w obszernej krainie baśni, która jest wielka i potężna, a jej mieszkańcy mają różne priorytety. Wielki król mąci i układa złowrogie scenariusze, wiedźmy ochoczo tworzą coraz okropniejsze klątwy, a gdzieś w tym wszystkim trwają poszukiwania królewny, która być może wcale ni zaginęła. Co jeśli wcale nie chce zostać odnaleziona? „Tymczasem daleko stąd…” to świetna książka, która potrafi bawić, a także zaskakiwać swoją złożonością. To świat pełen magii, dobrego humoru, nonsensów i przede wszystkim wspaniała rozrywka. „Tymczasem daleko stąd…” to książka inna niż wszystkie i właśnie dlatego powinniście o niej pomyśleć, bo być może okaże się idealną dla Was.

Opowieści zawarte w książkach mają to do siebie, że jeśli są dobre to wręcz wypadają z książki niczym jednorożec z pudełka... Takie przynajmniej otrzymałam ostrzeżenie od autorki na pudełku, że może wyskoczyć ze środka jednorożec więc bardzo ostrożnie otwierałam. "Tymczasem gdzieś daleko stąd..." autorstwa D. B. Foryś to książka gdzie historia jest żywa i atakuje nas ze środka. Wypada na nas i zasypuje swoim poczuciem humoru i pozytywnie zakręconymi postaciami i wydarzeniami. Fabułą Was zadręczać nie będę bo kto chciał już moją szczegółową recenzję na blogu przeczytał, a na drugim zdjęciu znajdziecie opis od autorki, która jest też wydawcą tej książki, za co należą jej się ogromne brawa! Zatem przejdźmy od razu do wrażeń z lektury i zachwytów, bo dziś narzekania nie będzie. Każdy kto kocha fantastykę i ma choć gram dobrego poczucia humoru będzie powieścią zachwycony. Dzięki specyficznemu narratorowi, który poniekąd zwraca się wprost do nas jakby na bieżąco zdradzał nam co widzi lecz my dojrzeć tego nie możemy, przez książkę się po prostu płynie. Piękna oprawa graficzna i dodatkowe grafiki do pomalowania na końcu książki zdecydowanie mi się spodobały aż mam ochotę malować po niej. Sama idea napisania książki satyrycznej z gatunku fantastyki to strzał w dziesiątkę! Mamy tu mnóstwo nonsensu i nawiązań do postaci i stworzeń znanych z popkultury. Jeśli macie ochotę na fajną i magiczną komedię to ta książka będzie dla Was idealna. Nie jest to raczej książka dla dzieci ale zdecydowanie młodzież czy dorosły czytelnik będzie zachwycony. Polecam z całego serca! Za egzemplarz do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo autorce. Bardzo dziękuję również za wspaniała dedykację na początku książki i czekam na więcej takich powieści!

To moje kolejne spotkanie z literaturą D. B. Foryś, tym razem na lekturę poszła bajka-baśń "Tymczasem gdzieś daleko stąd..." zawierająca zarówno standardowe elementy gatunku, jak i parę współczesnych. Język historii stylizowany jest na taki, który można spotkać we wspomnianych bajkach i baśniach. Pod tym względem, jak i biorąc pod uwagę fabułę, książka może być skierowana do małego czytelnika, który potrafi samodzielnie czytać, natomiast młodszym historię może z powodzeniem czytać ktoś starszy. Cała fabuła jest bowiem spokojna, bez przemocy (pojawiają się wzmianki, że np. ktoś walczy na miecze czy różdżki), nie ma w niej krwi chyba poza jedną sceną, gdzie bohaterka nabywa skaleczeń podczas przedzierania się przez las. Nawet takie wydarzenia, jak podróż w zaświaty czy walka z piratami przedstawione są w sposób nadający się do czytania dla dzieci. Jednak dzięki licznym nawiązaniom do popkultury ("Jak wytresować smoka", "Gwiezdny pył", "Eragon", "Harry Potter", "Gra o tron", "Igrzyska Śmierci", "Odyseja", Alicja w krainie czarów" Burtona, "Piotruś Pan" – to tylko część przykładów) pozycja nadaje się także dla starszych czytelników. Będzie się przy niej dobrze bawić każdy, komu przypadły do gustu książki typu "Hobbit", "Opowieści z Narnii" czy "Baśnie Andersena". Na wstępie dowiadujemy się o mitologii wykreowanego przez Autorkę świata, jak i poznajemy legendy na temat powstawania poszczególnych krain mających swoich patronów. Powieść jest typową klasyczną fantasy drogi, która zaczyna się od buntu nastolatki. Bohaterowie, z czasem liczniejsi, przemierzają coraz do ciekawsze fantastyczne krainy, gdzie muszą się czegoś dowiedzieć albo zrealizować jakieś zadanie, by w finale, z nowymi siłami oraz doświadczeniem, zmierzyć się z antagonistą. Po drodze nie brakuje przygód, zarówno komicznych, jak i poważniejszych, fantastycznych istot typu smoki, latające elfiki (tych wielkich akurat nie ma), syreny, magowie, bóstwa czy feniks. Historia podzielona jest na kilka wątków, więc co rozdział albo podrozdział skupiamy się na innych bohaterach, chociaż tymi głównymi są Fado z Kryszczjanem. Chronologicznie także nie ma monotonii, bo następują przeskoki czasowe o dnie, tygodnie, nawet lata. Jest masa zwrotów akcji, postaci mają swoje tajemnice, które ujawniają w odpowiednim czasie (najbardziej zaskoczył mnie Daniau). Dzieje się bardzo dużo, akcja pędzi szybko naprzód. Wątek z poszukiwaniem samej siebie - rewelacja. Nowością i dużym plusem jest obecność komentatora, który w wesoły sposób relacjonuje wydarzenia pod koniec rozdziału, jak i wzbudza ciekawość czytelnika odnośnie tego, co może się wydarzyć dalej. W pewnym sensie wchodzi z nim w interakcję. Mimo podjętego śledztwa, aż do ostatniego rozdziału nie miałam pojęcia, kim on jest i mylnie założyłam, że to ktoś inny :) Z bohaterów najbardziej podobał mi się książę Kryszczjan, który został przedstawiony jako ideał mężczyzny: dobry, pomocny, gotowy do poświęceń, spokojny, kulturalny, szarmancki, a do tego mający władzę i bogactwo. Nie, że te dwie ostatnie rzeczy są szczególnie ważne, ale często reszta z wymienionych nie idzie z nimi w parze. Książka została zaopatrzona w ładne, klimatyczne ilustracje, inną na początku kolejnego rozdziału. Mam wersję e-book, ale czytałam, że w książce drukowanej na końcu są obrazki do pokolorowania. Uważam, że parę rzeczy mogło zostać bardziej dopracowanych. Poniżej pojawią się lekkie spoilery. Na początek smoki. Nie zostało określone dokładnie, jaka jest ich rola na linii smok-wybraniec. Brakowało mi tu rozwinięcia, bo to naprawdę było ciekawe. Kiedy bohater znajdował się w niebezpieczeństwie, smok się nie pojawiał, natomiast polatywał nad głowami podczas wędrówek, by wskazywać drogę. Przez większość książki smoków jednak nie było, a szkoda. Miałam też problem z wyobrażeniem sobie wielkości tych gadów, bo pojawiła się wzmianka, że kryją się one w krzakach, bohaterka, stojąc, mogła podrapać go za uszami, natomiast podczas lotu na nim pojawił się opis, że jeździec jest mały, a smok ogromny. Chyba że te smoki tak szybko rosły podczas trwania fabuły. Pojawienie się Oriona w połowie książki, obok Fado, wyszło jak deus ex machina. Gryzło się to z jego umiejętnościami magicznymi, że pożądany od lat cel osiągnął dopiero tak późno. Podobnie było z bóstwami i istotami nadprzyrodzonymi, które nie wiedziały, kim jest księżniczka i co dzieje się na powierzchni. Bohaterka nie była potrzebna do wojny wypowiedzianej Orionowi, królestwa mogły się zjednoczyć przeciwko niemu w każdej chwili. To samo ze zniknięciem Oriona – to także mogło odbyć się w każdej chwili, więc cała walka Fado z nim teoretycznie była zbędna. Nie pasowały mi niektóre słowa niecharakterystyczne dla światów fikcyjnych, jak "kaput". Ale wiem, że w fantasy to temat-rzeka. Po 70% czytania niektóre sceny się dłużyły i zwalniały akcję, jak bankiet w zaświatach. Także wzmianka, że bohaterka straciła pamięć, pojawiła się na kilku stronach aż cztery razy. Wątek LGBT. Uważam, że jest niepotrzebny, bo dotyczył bohatera mocno pobocznego, który nie miał żadnej roli w powieści i znamy tylko jego wzrost, kolor włosów oraz wiemy, że ma dwóch braci. Motyw pojawił się nagle, bez żadnej opisanej wcześniej chemii między bohaterami, którzy nawet się nie znali. Ogólnie wątek braci mógłby zostać rozwinięty, jak w np. w przypadku Kunegundy, bo mogłyby wyjść naprawdę komiczne sceny, biorąc pod uwagę ich podobieństwo i imiona. Niemniej odbiór całości zdecydowanie na plus. Od dawna nie czytałam klasycznej baśni, ale napisanej pod współczesne standardy, ze wszystkimi znanymi motywami, a jednak ponadczasowymi. Polecam miłośnikom baśni i bajek, którzy szukają czegoś komicznego, pełnego magii i przygód.

Książka należy do gatunku fantasy, science fiction. Opowiada historie pewnej królewnie , która zostaje ukryta przed złym królem Orionem. Poznał on przepowiednię, która głosi, iż zostanie pokonany przez królewnę Serenity. Fado do młoda dziewczyna, która wkracza w dorosłość. Od zawsze marzy, by zostać bohaterem. Doskonale walczy mieczem, jest odważna i waleczna. Wraz z przyjacielem Daniau wyrusza na poszukiwanie przygód. Zanim jednak wyrusz zostaje wybrana przez czarnego smoka na swoją przyjaciółkę. Boo to potężny smok ale przy Fado staje się pieszczochem. Po drodze spotyka Kryszczjana i do tego momentu razem przeżywają serie przygód. Kryszczjan to młody następca trony Smoczogórdu. Za namową matki, wyrusza do zamku króla Oriona, by wkraść się w jego łaski i w razie czego uratować królewnę Serenity. Zanim jednak do tego dojdzie poznaje Fado, a także przeżywa szereg różnych przygód. Fabuła książki nie jest skomplikowana. Wszystko się kręci wokół odnalezienia królewny. Tylko że ona cały czas jest w centrum całej akcji. W książce mamy połączenie kilka różnych postaci, które możemy skojarzyć np. z innymi bajkami, książkami, legendami, opowieściami itp. Każdy coś znajdzie, z czym mu się jakaś postać skojarzy. Wiele scenek jest zabawnych, wiele wywołuje uśmiech. I ten tekst "za małą kępką trawy" mnie totalnie rozbawił. Bardzo fajnym akcentem a właściwej dwa to początek i koniec rozdziałów. Początkiem są opisy jakby z kronik pięciu królestw, poniekąd wprowadzające nas w zarys wydarzeń. Koniec rozdziałów to luźne notatki narratora powieści. Oj zabawne oraz pokazujące charyzmę narratora. Bohaterowie są zabawni, dobrze wykreowani choć nie każdemu czytelnikowi przypadną do gustu. W książce mamy połączenie magi, różnych dziwnych stworzeń, podróży do Zaświatów, władcy, smoki, wózki, biały feniks i inni bohaterowie. Sama fabuła jest dość dynamiczna, dużo się dzieje, nie ma niedociągnięć. Książka idealna i dla dorosłego i dla młodzieży, a nawet dzieci. Mnie się trochę skojarzyło z książkami np. "opowieści z Narni" czy książek o Harrym Potterze. I nie dlatego że historia podobna. Po prostu to ten gatunek, który jest dla wszystkich. Czytając przenosimy się do świata baśni, gdzie przeżywamy wraz z bohaterami przygody. Oczywiście dobro zwycięży zło i łzy król Orion zostanie pokonany. Autorka stworzyła bardzo fajną książkę, choć nie ukrywam, że mam lekki niedosyt po zakończeniu. Oczywiście jak to w bajce wszystko kończy się hucznym ślubem ale zakończenie jest owszem żyli długo i szczęśliwie ale nie do końca tak jak to tradycyjnie bywało. O co to, to nie . Fado i Kryszczjan to zupełnie nowocześni młodzi ludzie. Uciekają cichcem z przyjęcia weselnego w podróż pełna przygód. Oj z przyjemnością bym tych podróżach przeczytała.... Jeśli chodzi o szatę graficzną to jest obłędna. Do tego dochodzą rysunki w środku, które dodają całości bajkowy motyw. Mamy także mapkę bajkowej krainy, gdzie możemy sobie pośledzić trasę podróży. Sama książka podzielona jest na trzy części. Pierwsza to ta, gdy Fado wyrusza w drogę, poznaje swojego przyjaciela Boo i trafia na Kryszczjana. Część druga to ta, gdzie dójka naszych bohaterów wyrusza na poszukiwanie Serenity i przeżywa swoje największe przygody . Oraz trzecią, gdy już myśleli, że ich nadzieje są stracone. Ta jest chyba najlepszą nich wszystkich. Książka jest skierowana według mnie do młodszych czytelników. Ale i dorosłym przypadnie do gustu. Osobiście uwielbiam czasem wracać do takich książek, które przenoszą nas w zupełnie inny świat. Gorąco polecam